Jak wybierano konie dla wojska?
Reportaż Złych Wilków o stadninie wojskowej w Selles-sur-Cher
Przed I wojną światową konie ogrywały w wojsku wielką rolę, również podczas walk. Nikt nie podejrzewał, że wkrótce zastąpią je czołgi. W każdej bitwie brały więc jeszcze udział wyszkolone wierzchowce.
W Selles-sur-Cher mieściło się tzw. "Camp de remonte", czyli stadnina wojskowa, do której zwożono konie, które następnie grupowano i wysyłano dalej do odpowiednich oddziałów.
Stadnina została założona w 1903 roku i od razu stała się ważnym źródłem dochodów dla okolicznych mieszkańców. W czasie pokoju koń potrzebował dziennie 4 kg siana, 4 kg słomy
i 4 kg owsa, które dostarczali lokalni rolnicy.
Były to wielkie stajnie, kuchnia z dużą jadalnią, pokoje dla żołnierzy, wielka szopa służąca do składowania paszy dla koni, mniejsza szopa przeznaczona na lazaret weterynaryjny oraz kuźnia, w której podkówano konie.
Armia francuska w trakcie I wojny światowej potrzebowała tygodniowo 4500 koni. Stadnina w Selles-sur-Cher mieściła do 400 koni, które następnie przewożono pociągami na front.
W czerwcu 1918 roku Francuzi przekazali stadninę armii amerykańskiej, która przybyła do Francji z zadaniem wyparcia z kraju niemieckich żołnierzy.
Ostatnie amerykańskie konie zostały sprzedane w kwietniu 1919 r. Stadnina traciła na znaczeniu, ponieważ zamówienia były coraz skromniejsze.
W 1931 roku wojsko wycofało się z kierowania stadniną.
Pomiędzy 1937 a 1939 rokiem częsć budynków wykorzystano na schronienie dla uciekinierów z ogarniętej wojną domową Hiszpanii.
Po II wojnie światowej wielkie stajnie służyły produkcji przemysłowej, a część budynków przystosowano na kwatery socjlane.
Przekonaliśmy się na własne oczy, co pozostało z dawnej stadniny, która niedługo całkiem zniszczeje.
Podczas naszych poszukiwań natrafiliśmy na wodopoje, które stoją tu od czasów I wojny światowej.
Pomimo faktu, że z tego miejsca pozostały tylko ruiny, wstrząsające było zobaczyć ostatni postój koni przed ich śmiercią na polu walki.
Okno w dawnej stajni Hak z szeklą służący do przywiązywania koni
Ponad wodopojami dostrzec można jeszcze imiona koni: Ocedar, Amourette…
Tekst : Alina (Redakcja młodzieżowa Grand méchant loup)
Rysunek : Dagmara (Redakcja młodzieżowa Grand méchant loup)
Zdjęcia : David (Redakcja młodzieżowa Grand méchant loup)
Źródło informacji i pocztówki: Tanguy, Yves/Ollier, Michel : Le Camp de la remonte / l'histoire d'un quartier de Selles-sur-Cher (1903-1940) in Les cahiers des amis du vieux Selles, 1989
© Grand méchant loup | Böser Wolf
Kwiecień 2014